Klaar voor de start

We zijn inmiddels in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Slaapzakken, trekkingpermits, medicijnen, mutsen en wanten, we hebben het allemaal ingeslagen. Klaar voor de start: morgen vertrekken we naar Besi Sehar, het startpunt voor de trekking om het Annapurna massief in de Himalaya. De planning is om twee tot drie weken te gaan wandelen, met zijn 2en. De rollen zijn goed verdeeld: Joske als gids, Jip als drager.

Voorlopig even geen blog dus. O ja, als je wilt weten wat we sinds het duiken gedaan hebben: eiland-gehopt in Thailand, zwembroek aan, shake in de hand, scootertje om de eilanden te verkennen, visje eten op het strand. Meer kunnen we er niet van maken... Nu dus in Nepal, wat een contrasten weer. Wierook, tempels en sneeuwtoppen. Gaat goedkomen hier. Tot over een week of drie!

Een dieptepunt als hoogtepunt

Lieve lezers,

We willen jullie voordat we starten met een nieuw verhaal, toch ook even de keerzijde van het reizen laten zien. Want nee, het is niet altijd koek en ei. We hadden zoals gezegd de knoop doorgehakt om weer terug te gaan naar Azië. Maar dat gaat nooit zonder slag of stoot natuurlijk. Want mijn god… we hadden nog 4 dagen Fremantle (West Aus) voor de boeg. En dat is weinig…. Tenminste als je je bedenkt dat we (i.v.m. onze geplande roadtrip) al hadden geshopt bij de Ozzie Aldi voor wat Muesli (1,5 kg), thee (100 zakjes), Aardappelpuree (voor 16 porties), kruiden (potjes) en ga zo maar door. En ALLES moest op natuurlijk. Meenemen is geen optie en weggooien is zonde. Nou mensen – het viel net mee, maar het is gelukt. (nee, we hebben niet alles in 1 pan gegooid en daar 4 dagen van gegeten. Wel geprobeerd, maar smaakte niet zo). Dus voordat je je bedenkt dat reizen alleen maar positief is… dan vergis je je.

Goed, genoeg gezwetst. Over tot de orde van de nacht – het is immers 7 uur vroeger bij jullie. We zitten weer in Bangkok en staan op het punt naar het zuiden af te reizen. En dat betekent: zon, zee en strand. En duiken niet te vergeten. Want we gaan direct door naar de Similian en Surin eilanden om te duiken. Een 3 daagse live-aboard trip, We duiken op Richelieu Rock, dat ontdekt is door Jacques Cousteau (prima zin voor nationaal dictee – wie verzint die namen!). Naja, het wordt vet in elk geval. Want daarna staan er nog een aantal bounty bestemmingen op de agenda. Zoals gezegd: a tough life it is.

Terugkomen in Bangkok was heerlijk, hoewel we ook in Fremantle nog een aantal prima lazy days hebben gehad (stadje, strandje, sculpturenfestivalletje – je kent het wel). De traditie van shakes, fruit en Pad Thai is inmiddels alweer ‘vollenbak’ ingezet.

…. Inmiddels 4 dagen verder…

 WOW, wat een gave dagen op de boot hebben we achter de rug. Negen fantastische duiken gemaakt, met als absoluut hoogtepunt (en dieptepunt, letterlijk dan) een duik met een Manta Ray, doorsnede ongeveer 6 meter (breder dan ons eigen huis!), die wel 25 minuten rond ons heen bleef cirkelen. Tranen in de ogen (Joske dan) en kippenvel onder water (was ook 30 meter diep, watertemperatuur was gedaald tot 28 graden… best fris dus ;-)). Hoogtepunt voor Jip was bovendien het winnen van het tandenborstel-moordspel op de boot. Bijzonder, JIp geeft normaal helemaal niks om winnen.. ;-) Het schema op de boot was iedere dag zo’n beetje hetzelfde: opstaan om 6.30 uur, klein ontbijtje, 7.00 uur eerste duik, 8.30 uur biiiiig breakfast, 11.00 uur 2^de duik, 12.30 uur lunch (geweldig wat de kok uit dat kleine keukentje in de kajuit toverde), 15.00 uur een 3^de duik, snacks, 19.00 uur avondeten. We hebben ook nog een nachtduik gemaakt, spannend om in het pikdonker een net zo’n pikdonkere oceaan te springen met een zaklamp.

Inmiddels hebben we ook wat plannen gemaakt voor de komende tijd. Eerst is het tijd voor some serieus beachtime. En dan zit je goed hier in het zuiden van Thailand. Morgen naar een klein eilandje, en op 22 maart vliegen we naar Nepal, voor het betere trekking-werk. We vermaken ons prima, zet de tijd maar stil wat ons betreft. Wordt vervolgd!

Jip en Joske

Heen en weer

... en dus vlogen we naar Hong Kong. De laatste bestemming in Azië is er een van 2 gezichten. En, hoe gek dat ook klinkt voor die Chinezen, deze kun je nu eens wél uit elkaar houden. De een is namelijk gewoon Chinees: druk, tachtig uithangborden per vierkante meter, overal eten, kostnieduur, en het meeste is nep. Ow ja, nieuw waren de turtles die je in een bakje (levend) kon aanwijzen en 10 minuten later in een currysausje op je bord kreeg. Het andere gezicht is dat van een van de belangrijkste metropolen van Azië en voormalig Europees grondgebied: alle dure merken… echt ALLE dure merken zitten er op een rijtje langs de haven. En dan bedoel ik niet een G-star of van die goedkope troep. Nee, handtasjes van een paar duizend euro, schoenen van pasgeschoten maar nu niet meer zo wild, noem maar op. En dus keken we weer onze ogen uit. Azië is echt beleven… op elke hoek van de straat gebeurt wel iets, staat wel iemand iets te verkopen (eten bijvoorbeeld) of struikel je over een tempel of zo. Het is en blijft een fantastisch continent. Maar goed, we gaan door. En wel naar… Australië! Zonnebrand in de aanslag, zwembroek bovenop in de backpack en het horloge weer 3 uur verder vooruit (gvd, dat kost ons dus nu al 3 uur vakantie, dat hele Australië grapje) – ready for take of!

Thadaaaaa – Australië. We zijn er, al een paar dagen eigenlijk. En verrek, ze zeggen tegen iedereen hier ‘mate’ (tegen Jip) en ‘darling’ (tegen Joske). Ze zeggen ook wel eens ‘Sweetie’ tegen Jip, maar dan lopen we hard door ;-).  Dit klinkt niet alleen vriendelijk, de mensen zijn hier ook echt buitengewoon aardig en behulpzaam. We zijn nu dus in Sydney en hebben hier lekker de stad verkend in een dag of 5. Uiteraard met hét symbool van Sydney op nr. 1: The Opera house. Indrukwekkend en gelegen in een prachtige haven met een fantastisch sfeertje. Uiteraard hebben we ons ook vermaakt op de vele witte stranden die Sydney rijk is: Bondi Beach, Coogee Beach en meer van die cool klinkende namen voor gespierde surfers en bikini babes. Super grote golven, dus dolle pret (‘leuk je gekend te hebben’). Ow ja, wij dus tussen die mensen in even een duikje nemen en wat denk je:…. Tudu…. Tudu tudu…… SHARK ALARM!!!!!!!! De sirenes gaan af, iedereen rent het water uit. Staan wij daar beetje verdwaasd te kijken (ook maar eruit dan…) blijkt er een shark gespot te zijn. (JAWS!!!!!!). Na wat speurwerk van de lifeguards (Hobster) gaat iedereen 20 minuten later doodleuk weer het water in. Wij pakken eerst nog wel een colaatje…. J

Inmiddels zijn we dan ook in Melbourne geweest. Daar hadden we een fantastisch B&B van Stan, een 60-jarige waterval aan info en een uitstekende gastheer. Ow ja, zijn ontbijtjes waren ook van hoge kwaliteit. Melbourne is een relaxte stad met veel cultuur (hebben er zelfs een echte Rembrandt gespot) , prachtige botanische tuinen (goed voor een picknick, ook goed voor ons budget), kleine steegjes met leuke barretjes en winkeltjes, een strand-scene, etc.

Nu komt er een twist in het verhaal, een wel zeer verassende wending, dus even opletten nu, komtie aan:

We genieten echt van de tijd in Australië, en van de dingen die we hier zien en ondernemen, maar na een ruime week bekroop ons beide hetzelfde gevoel: dat we het hier naar ons zin hebben, maar dat we onszelf hier niet de komende drie maanden zien doorbrengen.  We missen het interessante van Azië, waarbij we op elke straathoek verbaasd worden, in een cultuur en religie kunnen duiken en waar alles anders is dan thuis. We beseffen dat dit wellicht heel decadent kan klinken, en waarschijnlijk ook onbegrijpelijk is voor de echte Oz-fans.  Maar goed, zo voelen wij het en het gaf ons te weinig vertrouwen om een jeep te kopen en ons op deze manier min of meer voor 3 maanden ‘vast te leggen’. Voor een maand een auto kopen of huren vonden we geen optie, daar is de route veel te lang voor en dan ben je alleen maar kilometers aan het maken. Dus, om het kort te houden: we gaan terug, (nee, niet naar Nederland ;-)), maar naar Azië. En dan zien we wel. Na een vrij kort overleg  hebben we de knoop doorgehakt en een ticket geboekt. De hele nacht daarna natuurlijk niet kunnen slapen van deze twist (ok, alleen Joske dan), maar deze beslissing voelt goed.

We zitten nu aan de Westkust, in Fremantle (‘Freo’), net onder Perth. We hebben hier een klein appartementje voor 4 nachten. Beetje a la ons oude appartement aan de Orthenstraat in Den Bosch, heel grappig. Alleen dan met een prachtig strand om de hoek, maar geen Kees Kroket. Wel is Freo een heel gezellig stadje, waar je echt vakantie kunt vieren. Normaal zouden we vanuit hier de jeep gaan kopen en vanalles gaan regelen, nu hebben we 4 relax-dagen. Er is een Perth ook een kunst- en cultuur festival (soort Boulevard, verrek, het is echt net Den Bosch!), openluchtbioscopen, sculpturen bij de zee, leuke marktjes, en vooral: heel veel koffiebarretjes. Komt goed dus deze dagen.  Op 7 maart vliegen we naar Bangkok. Voor de trouwe fans: de volgende update zal dus ongetwijfeld weer over eten gaan. J

Cheers for now!